เมื่อวานฉันฝัน
ฉันไม่ค่อยฝันเท่าไหร่
เลยรู้สึกว่ามันแปลกๆ
ฝันว่านั่งเครื่องบินไปเที่ยว
พอมันลงจอดดันกลายเป็นรถบัส
ฉันเดินลงมาก็แปลกใจไม่หาย
รถนั้นจอดกลางทะเลทราย
พอหันไปดูอีกทีกลับกลายเป็นป่า
ฉันเดินไปที่พักวางกระเป๋าลงบนเตียงในห้องเล็กๆ
ล้มตัวนอนแต่ที่นั่นดันเป็นห้องรวมขนาดใหญ่
ฉันจึงเดินออกจากห้องไปเที่ยว
ฉันไปถึงบ้านพักอีกหลัง
มีคนสามคนถามฉันว่ามาหาคนชื่อนี้เหรอ
ฉันไม่รู้จักเขา แต่ฉันดันตอบว่าใช่
ผู้หญิงตัวเล็กๆ เดินมาหาฉัน
พอมาถึงใกล้ๆ เขาดันกลายเป็นเด็กผู้ชาย
เขาคุยเรื่องที่เราเคยคุยกัน
แต่ฉันจำไม่ได้
ฉันเริ่มอึดอัด จึงขอตัวออกไปเดินเล่น
ฉันเดินไปเรื่อยๆ เดินชมนกชมไม้
มันไม่ใช่ที่น่าเที่ยวแต่กลับมีคนเยอะมาก
ฉันเริ่มสงสัยว่าฉันมาทำอะไรที่นี่
ฉันลืมไปว่าฉันมากับเด็กคนนั้น
ฉันเดินกลับไปหาเขา
เขายังพูดเรื่องนั่นนี่ไม่หยุดทั้งที่ฉันไม่ได้อยู่ฟัง
ฉันเริ่มรำคาญ เพราะเด็กนั้นไม่หยุดพูดเสียที
แล้วเขาก็ถามคำถามหนึ่งขึ้นมา
ฉันได้ที ตอบไปว่า ไม่รู้ขอตัวไปหาคำตอบก่อน
ฉันบอกเขาให้กลับไปหาพี่ๆ
แล้วฉันก็รีบวิ่งหนีเด็กนั่น
จนฉันหลงทาง สะดุ้งตื่น
แว้บแรกคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว
แต่แม้ในฝันฉันยังไม่รู้ตัวเลย
ตอนนี้ฉันตื่นแล้ว ก็เกือบไม่รู้ตัว
ฉันไม่ค่อยได้ฝัน..
วันนี้ฉันตกใจตื่นเพราะฝันแปลกๆ
ฉันก็เลยมาเขียนไว้
———–
ปล. ฉันคงเหนื่อย ฉันอยากกลับบ้าน
credit image form : dragoneystory.files.wordpress.com/2011/08/dark_forest.jpg