เก็บของเก่าขาย

เมื่อเช้าเดินมาทำงาน
มองไปเห็นคนเก็บขวดในถังขยะเพื่อนำไปขาย
ผมยืนมอง.. แล้วพลอยคิดถึงตัวเอง
ทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าคุณรู้สึกเหมือนผมรึเปล่า
รู้สึกว่าอาชีพเราๆ
เหมือนพวกเก็บของเก่าขาย ยังไงยังงั้น
เพราะสิ่งที่เราใช้อยู่ทุกวันนี้
แทบจะเดิมๆกับที่เราเรียนมาทั้งนั้น
เก่าเก็บออกมาจากห้องเรียนที่เราจบมาเมื่อหลายปี
เป็นความรู้เดิมๆกับที่เขาสอนต่อกันมาเมื่อหลายสิบปี
…เมื่อเรามาทำงาน
สมมติ เราจบบัญชีมา เราก็มีตัวเลขมีสูตร
ที่เขามอบให้เราสมัยเรียน
พอจบมา เราก็ขุดเอาสิ่งเหล่านนี้มาใช้
ของเก่าที่ค้างอยู่ในสมองคุณ
ไม่ต่างกันเลยกับพวกเก็บขวดขาย
ไม่ได้สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆขึ้นมา
เพียงแค่ทำมาหากินไปวันๆ
…
เดือนก่อนดูรายการหนึ่ง
ชายคนหนึ่งนำกะลามะพร้าวมาทำเป็น
ลาย mosaic รอบๆ ถ้วยชาม
หรื่อเครื่องเรือนที่เขาต้องการ
ขณะนี้ส่งขายต่างประเทศ
ซึ่งกว่าที่เขาจะทำได้ขณะนี้
เขาบอกใช้เวลาลองผิดลองถูกถึงเกือบ 3 ปี
จนเมียเขาบอกว่า..บ้า
แต่ด้วยความมานะอดทน
ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง
…
ผมทึ่งในความสามารถของเขา
ทึ่งพอๆกับทึ่ง Steve Jobs
ทึ่งพอๆกับทึ่ง Davinci
เพราะเขาเหล่านี้คือผู้สร้าง
สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆขึ้นบนโลก
สิ่งเหล่านี้มีความหมายมากมายนัก
เหมือนกับขวดประดับสี
ย่อมมีค่ากว่าขวดเปล่าๆที่เราคุ้ยขึ้นมาจากก้นถังขยะแน่นอน
บางทีผมก็คิดนะว่า..
เราทุกคนมีศักยภาพที่จะทำได้
มันอยู่ที่ว่าเรามองเห็นคุณค่าของตัวเรามากขนาดไหน
เราตีราคามันเท่ากับเท่ากับขวดใบละสองบาท
หรือเราอยากเพิ่มมูลค่าให้กับมัน
และผมก็เชื่อว่ามูลค่าที่เราทำให้เกิดขึ้นนั้น
มันก็เป็นตัววัดมูลค่าตัวเราเอง
อย่าได้ตีค่าราคา หรือศักยภาพตัวเองต่ำไป
ดึงมันออกมา แล้วมาร่วมกันเปลี่ยนโลกกันเถอะ

ปล.ถ้าเราบอกว่าไม่มีเวลา
เราจะมีเวลาได้อย่างไร
จำมาจาก The Matrix ภาคสอง