แรงปราถนา

คุณเคยต้องการอะไรมากๆหรือเปล่า
มากขนาดที่ว่าถ้าไม่ได้มันมา
แล้วเกิดคุณด่วนตายไป วิญญาณคุณคงไปไหนไม่ได้
เพราะเหมือนคุณขาดอะไรบางอย่าง
..บางอย่างที่คุณอยากได้มันเหลือเกิน
…
ผมเคยครั้งหนึ่ง
แต่ไม่มากเท่าที่บรรยายไปข้างบน
มีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง
เรื่อง โมโม่ ของ มิฆาเอ็ล เอ็นเด้
(Momo – Michael Ende)
ที่เคยอ่านเมื่อราวๆ 5 ปีก่อน
แล้วประทับใจในเนื้อหามาก
ซึ่งประมาณ 8 เดือนก่อนนู้น
ผมยังไม่ได้เป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้เลย
แต่ชีวิตช่วงนั้นเหมือนในหนังสือเด๊ะ
เหมือนเวลาในชีวิตแต่ละวัน ถูกโขมยไปหมด
โดยกลุ่มผู้ชายสีเทา
จนแต่ละวันแทบไม่มีเวลาทำอะไร
ผมจึงต้องการเธอ..
โมโม่ เด็กน้อยกำพร้าผู้ร่ำรวยเวลา
ที่สุดท้ายสามารถพิชิตกลุ่มผู้ชายสีเทาได้
แล้วนำเวลาอันแสนมีค่ากลับคืนให้มนุษย์
— เนื่องจากเป็นหนังสือเก่า
ผมก็ตามหาอยู่นาน..มาก
แต่ด้วยความต้องการที่แรงกล้า
ผมจึงคิดว่ายังไงก็ต้องเจอเข้าสักวัน
ดังนั้นเมื่อมีโอกาศผ่านร้านหนังสือมือสอง
ผมจึงต้องแวะเข้าไปคุ้ยหาหนังสือเล่มนี้ตลอด
ครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ก็ไม่เคยเจอเลย
หลังจากตามหาอยู่เกือบครึ่งปี
วันหนึ่งก็มีปาฏิหาริย์
ผมไปเดินห้างฯแห่งหนึ่ง..
ที่มีร้านหนังสือมือสองอยู่ชั้นใต้ดิน
ปกติผมแวะที่นี่หนึ่งครั้งทุกๆ สิ้นเดือน
เพื่อหาหนังสือดีๆอ่าน
วันนั้นผมรู้สึกเลยว่า
หนังสือเล่มนี้รอผมอยู่
ผมเดินเข้าไปในร้านที่มีหนังสือกองสุมกันอยู่
และเดินตรงเข้าไปเหมือนถูกสะกดจิต
แล้วผมก็หยุดอยู่ที่กองหนังสือกองหนึ่ง
มองดูหนังสือที่อยู่บนสุด
ปกสีเหลืองออกน้ำตาลเพราะความเก่า
หน้าปกมีรูปเด็กหญิงกับเต่า
..กำลังเดินอยู่ใต้แสงของเมืองใหญ่
ตัวหนังสือสีดำขนาดใหญ่เขียยนว่า “โมโม่”
ผมยิ้มด้วยความดีใจ
ขณะเดียวกันก็รู้สึกประหลาดใจไปพร้อมๆกัน
เหมือนมีคนจงใจไปวางไว้ตรงนั้น
เหมือนรู้ว่าผมจะมา
แล้วผมก็ได้เป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้
หนังสือที่ผมหามานาน
พออ่านจบก็บรรลุถึงความสุขในทันที
ทุกครั้งที่ผมมองหนังสือเล่มนี้
ผมรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนโชคดี
เหมือนมีเทวดาคอยช่วยอยู่ข้างๆ
(คุณคงคิดว่าผมงมงายละซิ)
เปล่าเลย.. ความจริงโชคช่วยเราได้นิดหน่อย
ที่สำคัญกว่าโชคคือความพยายามต่างหาก
เหมือนหนังสือที่ผมตามหาอย่างไม่ลดละ
แม้ทุกครั้งที่ผมค้นหา..
โอกาศจะเจอมีแค่ 1%
แต่ก็แค่ 1% เท่านั่นแหละที่ผมต้องพึ่งโชค
เพราะ 99% คือส่วนสำคัญที่สุด
เป็นส่วนที่ผมได้ลงมือทำ
ได้พยายาม ได้ลงมือค้นหา
ฉะนั้นทุกครั้งที่ผมทำอะไรก็ตาม
แค่ผมเริ่ม ผมก็ใกล้ความสำเร็จมาแล้ว 99%
มันต่างกันกับคนที่อยากได้นั่นอยากได้นี่
แต่ตัวเขานั่งรออยู่เฉยๆ
อาจเพราะกลัว..
..กลัวว่าจะเสียเวลาเปล่า
..กลัวเพราะไม่เคยทำมาก่อน
..กลัวเพราะมองไม่เห็นหนทางสำเร็จ
เขาเหล่านั้นจึงรอโชค
โชคที่เทวดาหรืออะไรก็แล้วแต่จะหยิบมาให้
ที่บอกว่าหยิบมาให้เพราะมันน้อยมาก
อยากรู้เหลือเกินว่า..
วันนี้คุณก้าวเข้าหา 99% นั่นหรือยัง
หรือยังรอ 1% นั้นอยู่

ปล.เรื่องโมโม่ถูกนำไปสร้างเป็นหนังแล้วในชื่อเดียวกัน
ตอนนี้อยากดูมาก..
เป็นหนังของเยอรมัน ปี 1986
(ทั้งที่ฉากหลังของเรื่องเป็นอิตาลี่นะ)
ไม่แน่ใจว่าหนังพูดภาษาอะไร
หามา 3-4 วันแล้ว
เก่าขนาดนี้ยังจะมีอยู่หรือเปล่าไม่รู้