รถทัวร์(เสริม)มหาสนุก

ขอเล่าเรื่องจริงที่พึงเกิดขึ้นสดๆร้อนๆให้ฟังนิดหนึ่ง
ขอบอกว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เซ็งจับจิต
ปกติการเดินทางโดยรถทัวร์จากบางกอก ไป อุดรฯ
หรือจากบ้านผมที่อุดร มา บางกอกนั้น
ใช้เวลาแค่ 8 ชั่วโมง..
เมื่อวาน(2 ม.ค. 2011) เวลาทุ่มกว่าๆ
ซื้อตั๋วรถจากอุดร มายังบางกอกนี่แหละ
เนื่องจากตั๋วหมด
ก็เลยได้ตั๋วรถเสริม ราคา 550 บาท
ขากลับมาบ้านก่อนปีใหม่
ผมนั่ง VIP 550 บาทเช่นกัน
แต่มี เบาะนวดไฟฟ้า TV, DVD, MV, MP3,
Game พร้อม  Joy Stick ให้เล่นส่วนตัว
รถเสริมราคาเท่ากันกับ VIP แต่ไม่มีฟังก์ชั่นดังที่กล่าวมา
แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหรอก
เพราะอย่างน้อยแอร์มันก็เย็นใช้ได้ทีเดียว
รถเคลื่อนออกจาก บขส.อุดรตอนสองทุ่มครึ่งเป๊ะ
ผมคิดในใจว่า เวรกรรม รถวิ่ง 8 ชั่วโมง
ต้องถึงบางกอกตอนตีสี่ครึ่งแน่ๆ
ดึกขนาดนี้ไม่ไหวแน่ แต่คิดในใจว่ารถคงติด
รถอาจถึงช้าราวๆตีห้าเป็นแน่แท้
คิดได้ดังนั้นผมก็ซัดทิฟฟี่ไป 2 เม็ด (เป็นไข้มา 2 วันแล้ว)
หลับ…
บนรถเปิดเพลงเสียงดังมาก
เดี๋ยวตื่น…    เดี๋ยวหลับ
งัวเงียขึ้นมาราวๆ ตี 1 รถยังวิ่งอยู่(แต่วิ่งช้าๆ)
นึกในใจดีแล้วจะได้ไม่เกิดอุบัติเหตุ
แต่เราก็คิดนะว่า..
ปกติรถจากอุดรจะแวะพักครึ่งทางที่โคราชราวๆ 5-6 ทุ่มนี่นา
แสดงว่ารถติดเขาเลยไม่อยากแวะพักให้เสียเวลามั๊ง
ก็เลยหลับต่อไป..
รู้สึกว่ารถชะลอความเร็ว.. แล้วได้ยินเสียงเบรค
ไฟบนรถเปิด มองดูนาฬิกา ตีสี่ครึ่ง
แม่เจ้าอะไรจะตรงเวลาขนาดนี้
เด็กรถเดินขึ้นมาตะโกนบอก
“แวะพักรถ! แวะทานข้าวทำธุระส่วนตัว 30 นาทีครับ!”
เฮ้ยผิดคันป่าวว่ะ ใครจะกินอะไรตอนตีสี่เนี่ย
มองออกไปดูป้ายที่ถนนเจอข้อความ
“จุดพักรถ นครราชสีมา”
แทบช็อค แม่เจ้า ลมจะจับ
หอบสังขารอันเมื่อยขบเดินลงมาเข้าห้องน้ำ
อากาศเย็นเฉียบ เริ่มไอเล็กน้อย ป่วยต่อเนื่องแน่เลย
เอาละนั่งกินก๋วยเตี๋ยวรถชาติไม่ได้เรื่อง แล้วทำใจเย็นๆดีกว่า
รถวิ่งออกจากจุดพักรถตอนตีห้าตรง
ขอนอนต่อละกัน
รถวิ่งจากอุดรถึงโคราชปกติ 4 ชั่วโมง นี่ปาไป 8
เฮ้ออนาถชีวิต
หลับ..
รู้สึกกว่าอากาศยามเช้านอกรถไหลเข้ามา
เย็นสดชื่น มองออกไปนอกรถเห็นไร่มันไร่อ้อย พร้อมสายหมอก
อืม..เหมือนมาเที่ยวเลยนะ(พยายามทำใจคิดในแง่บวก)
มองไปด้านหน้ารถ เอ๊!รถไม่ติด..
อ้อ เขาพามาทางลัดนะเอง
รถคงติดมาก ดี ๆ ๆ..
มองดูนาฬิกา 7 โมง 30 นาที
อีกไม่นานคงทะลุเส้นทางหลักกลับกรุงเทพ
ว่าแต่แถวนี้มันที่ไหนเนี่ย(ว่าแล้วก็มองหาป้าย)
นั่นไง “สระบุรี 176 กิโลเมตร” เฮ้ย
งั้นกว่าจะถึงกรุงเทพก็สองร้อยกว่าโลนะซิ
ตายๆๆๆๆ มันที่ไหนวะเนี่ย
มองหาป้ายอะไรไม่เจอ..
ไม่นาน รถจอดในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง
ผมคิดในใจ สมัยนี้มีโจรปล้นรถทัวร์ใหมว่ะ
เอา เหอะ คิดในแง่ดีเข้าไว้
คนขับรถอาจแวะมาเยี่ยมญาติ แต่..
ผู้โดยสารทั้งหลายไม่ได้อยากมาเยี่ยมด้วยเลย
บางคน เริ่มโทรไปลางาน เพราะรู้แน่ว่าไม่ทัน
บางคนคงโทรหาหัวหน้าเพื่อลางาน
แล้วหัวหน้าคงถามว่าตอนนี้ถึงไหน
จะมาทำงานทันหรือเปล่า
ผมได้ยินคำว่า “รถหลงทางอยู่ชัยภูมิค่ะ”
ไช! ยะ! พูม! ชัยภูมิงั้นเหรอ
อ๊าาาากกกก ตูจะบ้า หลงทางงั้นเหรอ
แล้วใครเอาไอ้บ้าที่ไหนมาขับรถว่ะเนี่ยยยยย…
ไม่นานก็มีพลเมืองดี เดินลงรถด้วยความอาจหาญ
คุยอะไรกับคนขับรถไม่รู้
แต่ดูเหมือนจะบอกว่าเขาชำนาญทางแถวนี้
จะพาผู้โดยสาร 40 ชีวิต กลับบางกอกเอง
ผมทำใจ ข่มตา หลับลงไปอีก
แต่ขอโทษ นั่งรถมา 11 ชั่วโมง ปวดขาแบบสุดๆ
แถมเพลงก็เปิดตลอดทาง
กระตุ้นสติสัมปะชัญญะกันอยู่นั่นแหละ
ใครมันจะไปหลับลงว่ะ!
ไม่คิดจะให้ผู้โดยสารหลับพักผ่อนเงียบๆเลยรึไง
ทนหลับไป..
มองดูนาฬิกาอีกที เก้าโมงจะเข้าสระบุรีแล้ว..
11 โมงรถกำลังเข้าหมอชิต
11 โมง 30 นาที เท้าผมแตะพื้นดินหมอชิต
เที่ยงตรง ผมถึงห้อง โค ตะ ระ มะ หา เหนื่อย
นั่งรถรวมเวลาทั้งสิ้น 15 ชั่วโมง
ป่วย..
ปวด..
ไม่รู้ปวดตัวเพราะพิษไข้
หรือพิษรถทัวร์มหาภัยกันแน่
แต่ขอบอก บันเทิงต้อนรับปี 2011 ดีจริงๆ
เอ้า เฮ….

ปล.ซื้อชั่วโมงเน็ตที่หอ 1Mb 500 บาท
เสียบสายแลนเข้าไปไฟไม่ติด
ต้องจำใจเล่นเน็ตฟรีของ true ความเร็วเต่า 128Kb
แลกเงินคืนได้ใหมเนี่ย…