ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ จะเป็นอย่างไร

เมื่อเช้าเช็คเมล์.. แล้วแวะเข้ามา up blog

ประหลาดใจจริงๆ ที่เห็นว่ามีคนแวะเข้ามา..
(ไม่ก็หลงเข้ามาใน space นี้ ตอนตีสาม)
แม่เจ้า ขอบคุณอย่างแรง คราวหลังจะเขียนยาวๆ
ให้คนเป็นโรคนอนไม่หลับมาอ่านเล่น
แต่ความจริง ช่วงนี้แทบไม่ได้อัพบล็อกเท่าไหร่
เพราะช่วงนี้กำลังสนุกกับงานเป็นที่สุด
แม้ว่ายังจนอยู่เหมือนเดิมก็ตาม
แต่นอกจากสนุกกับงานแล้ว..
ผมยังมีความสุขกับชีวิตอีกด้วย
แม้ว่า ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
ผมเจอกับความลำบาก(ทางใจ)พอสมควร
แน่ละว่า ผมต้องผ่านทุกปัญหาไปได้ อย่างแน่นอน
แต่มันก็เหมือนกับทุกๆเรื่อง เวลาช่วยเยียวยาทุกอย่าง
เหมือนช่วงที่ผ่านมาฝนตกหนัก แล้วผมก็รอ รอ และ รอ
บางทีฝนมันก็หนักมาก..
เสียจนเราพะวงเรื่องฝนฟ้าจนลืมสนใจสิ่งรอบข้าง
แต่พอฝนซา เราก็มีเวลาสังเกตอะไรมาขึ้น
เสียงฝนเงียบลง เราก็ได้ฟังเสียงสิ่งต่างๆชัดขึ้น
เมฆฝนจางไป เราก็มองทุกอย่างแจ่มชัดขึ้น
และเมื่อวันที่สายฝนซานั่นเอง
ผมก็เจอเธอ เธอที่ผมไม่เคยสังเกตมาก่อน
เธอมองไปข้างหน้า ผมจึงมองไปบ้าง..
..ที่นั่นมีสายรุ้งพาดผ่านอยู่
เป็นสายรุ้งที่ผมไม่คิดมาก่อนจะมีอยู่
ผมมีความสุข ที่ได้มองดูสายรุ้งนั้นกับเธอ
แต่..ผมมันเด็กขี้สงสัย
ผมจึงมีความปราถนาเหลือเกินที่จะไปที่ตรงนั้น
ไปดูซิว่า ที่ปลายรุ้งนั่น จะมีอะไรสวยงามรออยู่ใหม
ผมเคยถามเธอว่า อยากไปดูด้วยกันใหม?
แต่เธอก็ไม่มีคำตอบ..
พอฝนหยุด.. ผมจับมือเธอ เดินไปด้วยกัน
ผมยังโง่ไปถามอีกว่า เธอจะไปกะเราใหม?
เธอไม่มีคำตอบ แต่เธอยังเดินอยู่ข้างๆผมเสมอ
ผมจึงตัดสินใจจะไม่ถามคำถามนี้อีก
เพราะถึงเวลาเธอคงจะบอกกับผมเอง
ผมจึงได้แต่บอกไปว่า เราอยากเดินไปกะเธอนะ
เธอยิ้ม นั่นก็พอแล้วละ..
พอในที่นี้หมายถึง เพียงพอที่เติมเต็มให้คนๆหนึ่ง
มีพลังที่จะเดินต่อไป ให้ถึงความฝันที่รออยู่
เธอเคยถามว่า เธอกล้าที่จะทิ้งความฝัน..
เพื่อให้ได้อยู่กับคนที่เธอรักใหม
วันนั้นผมบอกกับเธอว่ายังไงนะ..?
ความฝันผมก็เหมือนสายรุ้งนั่นแหละ
อาจจะหายไปบ้างในวันที่ฟ้าฝนไม่เป็นใจ
แต่ทุกที่ๆมีแสงสว่าง ที่นั่นยังมีสายรุ้งอยู่เสมอ
และเธอนั่นแหละ คือแสงสว่างของผม
ไม่มีเธอ ผมก็คงมองไม่เห็นฝัน
ผมจึงอยากบอกเธอว่า ผมไม่เคยทิ้งความฝัน..
แต่สิ่งสำคัญคือ..
ผมอยากมีเธออยู่ข้างๆจนถึงวันที่ฝันเป็นจริง
แม้หนทางที่จะผ่านไปเราไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่
แต่ผมขอยังยืนยันว่า จะไม่ปล่อยมือเธอ!

ปล.สิ้นเดือนแล้วได้เวลาหาหนังสืลเล่มใหม่มาอ่าน
เล่มของเดือนที่แล้วเรื่อง “เมืองแก้ว” อ่านกำลังจะจบ
คิดๆไว้ว่าช่วงนี้กะลังอินแอลโอวีอี
น่าจะหาหนังสือเรื่องรักๆมาอ่านซักเล่ม พอดีเจอเรื่อง
“ความรักของนักท่องเวลา-The Time Traveler’s Wife”
ของ ออเดรย์ นิฟเฟเนกเกอร์ หนาตั้ง 500 หน้า
เห็นเขาบอกเป็นนิยายรักขายดีติด 1 ใน 10
บังเอิญ มีคนสร้างเป็นหนังเรียบร้อยจะลงโรงฉายพรุ่งนี้
เอาไว้ไปดูกะสุดที่รักดีกว่า(อ๊ะ พิมพ์’ไรลงไปว่ะเนี่ย)
จะซึ้งกว่า The Notebook ของ Nicholas Spark รึเปล่านะ
แต่ยังไงก็ตามสัญญากับตัวเองไว้ว่า
จะอ่านหนังสืออย่างน้อยเดือนละเล่ม
ก็เลยจะซื้อเรื่อง “จะตามติด ชิดเธอ ทุกชาติไป”
แปลจาก La Prochaine Fois ” เขียนโดย มาร์ก เลอวี
เห็นบอกว่าเป็นสุดยอดนิยายรักจากฟรั่งเศษ
เขาบอกว่ามีหักมุมเยอะแยะ อืม น่าจะสนุกดี
เอาไว้บล็อกหน้า..
จะมาเล่าให้ฟังว่าหนังเป็นอย่างไร
..ว่าแต่หนังสือเรื่องนี้มันขายที่ไหนเนี่ย!!