Pathrix's Blog

“Pompeii” เพลงของ Bastille ภาคภาษาไทย

“Pompeii”
ปอมเปอี เมืองแห่งภูเขาไฟมรณะ

Eheu eh-o eheu eh-o [x8]

I was left to my own devices
Many days fell away with nothing to show
ฉันเพลิดเพลินกับสมบัติพัสถาน
วันเวลาผันผ่านไร้ความหมาย

And the walls kept tumbling down
In the city that we love
Great clouds roll over the hills
Bringing darkness from above
กระทั่งกำแพงเริ่มทะลาย
เมืองอันศิวิไลซ์เริ่มพังครืน
เมฆทะมึนก่อตัวขึ้นปกคลุม
ความมืดเกาะกุมเหนือฟากฟ้า

But if you close your eyes,
Does it almost feel like
Nothing changed at all?
And if you close your eyes,
Does it almost feel like
You’ve been here before?
How am I gonna be an optimist about this?
How am I gonna be an optimist about this?
แต่หากเธอลองหลับตา
จินตนาการว่าทุกสิ่งนั้นจีรัง
แต่หากเธอลองหลับตา
จินตนาการว่าความสุขของเธอยังคงอยู่
นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกำลังทำ

We were caught up and lost in all of our vices
In your pose as the dust settled around us

And the walls kept tumbling down
In the city that we love
Great clouds roll over the hills
Bringing darkness from above
ดังเราหลงทางในวังวนแห่งอวิชา
ปาบกรรมปิดตาเราไม่ให้มองเห็นทาง
ทั้งที่กำแพงยังคงพังทะลายลง
เมืองที่เราหลงตกในเงามืด

But if you close your eyes,
Does it almost feel like
Nothing changed at all?
And if you close your eyes,
Does it almost feel like
You’ve been here before?
How am I gonna be an optimist about this?
How am I gonna be an optimist about this?
แต่หากเธอลองหลับตา
จินตนาการว่าทุกสิ่งนั้นจีรัง
แต่หากเธอลองหลับตา
จินตนาการว่าความสุขของเธอยังคงอยู่
นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกำลังทำ

Oh where do we begin?
The rubble or our sins?
Oh oh where do we begin?
The rubble or our sins?
แล้วเธอคิดว่า สิ่งใดจะนำพาเรา
เศษดิน หรือ เศษบาป

If you close your eyes, does it almost feel like nothing changed at all?
ถ้าหากเธอแค่หลับตา เธอคิดว่ามันจะเปลี่ยนอะไรได้..

ปล1. ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะแปลชื่อเพลงให้ฟังดูอลังการทำไม

ปล2. มันเป็นเรื่องของคนที่หลงในความสุข ว่ามันจีรังยั่งยืน
เหมือนเมืองปอมเปอี ที่ยุคนั้นคงเฟื่องฟูสุดๆ จนมนุษย์เมืองนั้นแทบไม่ต้องทำอะไร

ปล3. สุดท้ายทุกสิ่งที่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ก็ดับไป เป็นธรรมดา
แล้วเราจะทำอะไรได้ จินตนาการถึงมัน? หรือทำให้มันดีขึ้น ก่อนถึงวันที่มันสลายไป

ปล4. ชีวิตก็เช่นกัน

ปล5.”พระนครอันกว้างใหญ่ดุจเทพนคร” ของฉันก็เหมือนกัน
ตอนนี้ฉันก็หลับตา และจินตนาการว่า ความสุขในมหานครนี้ คงจีรัง